Toen de eilanden die deel uitmaken van Kaapverdië in 1456 door de Portugezen werden ontdekt, waren ze onbewoond en vanuit het dorp begon ook de komst van het katholicisme naar de plaats. Een religieuze missie verleend door pausen Nicolau V, in 1455, en Callisto III, in 1456, verleende Dom Afonso V van Portugal het bezit van de nieuw ontdekte gebieden in Afrika, waardoor de Portugezen het handelsmonopolie in de regio kregen, ook degenen die om zich op het land te vestigen, de ongelovigen te bekeren, kloosters en andere plaatsen van aanbidding te stichten en de opmars van moslims in de overzeese gebieden te stoppen, in een reeks maatregelen die bekend werden als het Portugese koninklijke patronaat.
Het optreden van de katholieke kerk in Kaapverdië was van fundamenteel belang, niet alleen in strikt religieuze en morele termen, maar ook in onderwijs en cultuur, aangezien missionarissen en andere priesters en andere religieuzen het best voorbereid en beschikbaar waren om les te geven, aangezien wetenschappelijke brieven, en zelfs de kunsten. Met de contacten die sinds de eeuw zijn gelegd. XIX met de Verenigde Staten van Amerika, kwamen andere christelijke reformistische kerken, zoals de Nazareners, de Zevende-dags Adventisten en anderen zich vestigen en ontwikkelden zich geleidelijk op de verschillende eilanden.
Meer recentelijk zijn kerken, vooral uit Brazilië, de Grotere Tempel of andere geïmplanteerd door de verschillende eilanden van de archipel. Met de opening van de grenzen naar de CEDEAO-landen is de moslimreligie ook in Kaapverdië sterk vertegenwoordigd.
