Vereniging Nerina

Wij zijn een Ticino-stel, Nathalie Weiner Zeli en Spartaco Zeli. We zijn allebei rond de vijftig. We hebben er bewust voor gekozen om geen kinderen te hebben en leidden een rustig en normaal leven in ons geliefde Ticino. In 2015 besloten we een appartement te kopen waar het warm is, zelfs in de winter, en bijna per toeval belandden we op het eiland Boa Vista, Republiek Kaapverdië. We waren meteen onder de indruk van het eiland: eindeloze stranden, kristalheldere zee, uitstekende vis, vriendelijke mensen en eenvoudig leven. Tijdens ons eerste verblijf ontmoetten we Nerina (haar eigenaar noemde haar Toquinha). Nerina vergezelde ons tijdens al onze volgende verblijven. Tot halverwege maart 2016. Bij onze aankomst begroette ze ons niet zoals gewoonlijk. Ze was kreupel door een auto-ongeluk, had een wond op haar rug en was moeder van een pup van anderhalve maand oud.

We kwamen op vrijdag aan en werden verrast door de situatie… en op zondag was er een ramp. Het pupje had zich onder een geparkeerde auto verstopt om aan de zon te ontsnappen. Toen de auto vertrok, werd ze verpletterd. Vanaf dat moment waren Nerina en haar pupje, dat we Puce noemden, niet langer alleen op straat. Spartaco en ik hebben altijd dieren gehad. We hebben altijd van ze gehouden, maar vanaf dat moment veranderde ons leven drastisch.

We moesten omgaan met de situatie rond de gezondheid van dieren op het eiland. Een vereniging deed wonderen met zeer beperkte middelen. Een voorbeeld: ‘s nachts en stiekem werden er röntgenfoto’s gemaakt in het gezondheidscentrum. De twee hondjes vertrokken met ons in allerijl richting Ticino. Puce herstelde in twee maanden van haar achterpoten, maar Nerina had een nierinfectie. Na 4 maanden van zorg en liefde bereikte ze het punt van geen terugkeer… we moesten haar voor altijd laten inslapen.

Zoals ik eerder zei, heeft Nerina het pad van ons leven veranderd. De eerste beslissing was om de Vereniging Nerina Zwitserland / Boa Vista op te richten. Deze vereniging is opgericht met als doel logistieke en financiële steun te bieden aan lokale verenigingen op Boa Vista vanuit Europa. In 2016 kochten we een stuk land in het industriële gebied van Sal Rei (hoofdstad van het eiland) en met de gratis hulp van een architect uit Ticino hebben we een opvanghuis met kliniek voor het eiland ontworpen, en in mei 2017 zijn we begonnen met de bouw ervan.

In juli ben ik hier definitief naartoe verhuisd en mijn man Spartaco heeft me in augustus gevolgd. In januari 2018 verwelkomden we al de eerste honden en in februari de eerste patiënt. De faciliteit bestaat uit een stalgedeelte waarin we ongeveer zestig honden en twintig katten kunnen opvangen, en een kliniek met een wachtkamer, onderzoekskamer, röntgenkamer, operatiekamer, postoperatieruimte, apotheek, laboratorium en hygiëne / technische ruimte. In 2018 besloten we ook hier de “Associaçao Nerina de apoio aos animais” op te richten. We zijn daar in juli in geslaagd.

Sinds het begin van ons project hebben we vijf doelen nagestreefd:

1. Bieden van professionele en moderne diergeneeskundige zorg voor alle honden en katten op het eiland.

Om ons eerste doel te bereiken zijn we begonnen samen te werken met de enige dierenarts op het eiland. Al snel beseften we de overweldigende werklast die op ons afkwam. Hier zijn ziekten die in Zwitserland al zeldzaam zijn.

2. Bescherming bieden aan honden en katten in nood.

Gedurende onze activiteit zijn we 24/7 beschikbaar om honden en katten in gevaar op te vangen. In het begin werden we geconfronteerd met verschillende gevallen van vergiftiging en moesten we hele wijken evacueren om de dieren te beschermen tegen vergiftiging.

3. Bevorderen van verantwoordelijke adoptie.

In het eerste jaar van onze activiteit slaagden we erin 34 honden en 2 katten te laten adopteren.

4. Uitvoeren van frequente en gratis sterilisatiecampagnes.

In 2018 hebben we met slechts twee campagnes 420 sterilisaties uitgevoerd. Sinds 2018 hebben we meer dan 1100 honden/katten geopereerd. Dit jaar hebben we samen met Tierärztepool.de 2 campagnes uitgevoerd, en de derde is zojuist afgerond van 14 tot 18 november 2019. Onze dierenarts voert bijna dagelijks sterilisaties uit. In totaal hebben we ongeveer 1300 dieren gesteriliseerd.

5. Bewustwording en educatie van honden- en katteneigenaren.

In 2018 zijn we begonnen met samenwerken met basisschoolkinderen. Educatie is een constante factor in ons werk. Het gaat voornamelijk om bewustwording van ziektepreventie en dierenverzorging. Vervolgens leren we hoe je met honden moet omgaan. Hier riskeert een blaffende hond om bekogeld te worden en honden vergeten zulke dingen niet snel.

Tegenwoordig werken we op volle capaciteit. Onze vereniging biedt werk aan 3 voltijdse medewerkers. Ons team bestaat uit: de dierenarts, een verantwoordelijke voor de zorg voor de dieren in het verblijf die in het opvanghuis woont, en een vrouw voor het schoonmaken. Wij beiden doen van alles: van het assisteren van de dierenarts tijdens operaties tot verbandwisselingen, van het ophalen van gewonde dieren van de straat tot het voorbereiden van dieren op operaties, van het inzamelen van geld tot boekhouding, om nog maar te zwijgen van het invallen voor afwezige medewerkers tijdens hun wekelijkse vrije dag, vakantie of ziekte.

Ons opvanghuis heeft momenteel ongeveer zeventig honden en veertig katten. We zijn een beetje overbezet. Om niets te kort te komen, hebben we ook Romeo, een ezelpup die zijn moeder verloor door een verkeersongeval, en Dorotea, een Olive Ridley-schildpad die vastzat in een visnet en gewonde vinnen had.

Bezoekers verbazen zich vaak omdat we al onze gasten bij naam kennen. Voor ons is dat volkomen normaal. Naast dat we van ze houden alsof ze van ons zijn, is het belangrijk om in het team een referentie te hebben die aan een naam is gekoppeld. In heel Sal Rei hebben we honden die reageren op de namen die we ze hebben gegeven: Scotty, Nerona, Pretinha, Pirata…

We hebben een medisch bulletin gecreëerd dat het leven van onze vrienden begeleidt. We vaccineren veel en hebben nu documentatie uit Kaapverdië.

We hebben nog steeds plannen voor onze faciliteit. Er wordt momenteel een quarantainezone gebouwd, maar deze moet nog worden afgedekt en voorzien van water en elektriciteit. We missen zowel de middelen als de tijd om het af te maken, maar het is van vitaal belang. Bedenk maar eens dat we bij een epidemie de dieren in het verblijf in gevaar zouden brengen. In de toekomst willen we graag alle honden en katten met eigenaren een microchip geven. Het doel is om een ​​database te hebben zoals in Europa.

We werken samen met alle verspreide verenigingen op de eilanden van Kaapverdië en vanuit deze samenwerking is het idee ontstaan om een overkoepelende organisatie op te richten om iedereen te verenigen in het belang van dierenbescherming. Kortom, er is nog veel te doen en we hebben geen gebrek aan enthousiasme. De situatie hier is moeilijk en soms erg zwaar om mee om te gaan. Wat ons motiveert om door te gaan, zijn de resultaten. Ze zijn tastbaar en het is niet onmogelijk om een goede verstandhouding tussen mensen, honden en katten te bereiken.