Groot vakmanschap, dat een getuigenis is van een bloeiende Kaapverdische industrie in de eerste eeuw van kolonisatie, heeft de stof, de typische stof die nu beter bekend staat als aarden stof, geproduceerd in handgemaakte weefgetouwen in smalle en lange banden: momenteel wordt het gebruikt voor decoratieve kleding, handtassen en andere kunstvoorwerpen, maar heeft al een belangrijke rol gespeeld, niet alleen in lokale kleding, maar ook in de Kaapverdische handel met de buitenwereld. In Santiago produceert men behalve aarden stoffen ook bruikbare terracotta voorwerpen, decoratieve stukken in kokosnoot, zakken, sisalzak, manden (likeuren).

In S. Vicente maakt hij snaarinstrumenten (gitaren, gitaren, violen, violen), textielschilderijen, koraal- en schelpjuwelen, stenen voorwerpen en glasaardewerk.

Santo Antão is beroemd om zijn likeuren, grog (geproduceerd in verschillende oude molens), pontche (een mengsel van grog en suikerriet) en mandenmakerij.

In Boavista zijn enorme strohoeden en manden met palmbladeren, evenals gebruiks- en decoratieve stukken in terracotta, de belangrijkste ambachten.

Fogo, dat in de schaduw van de vulkaan leeft, kerft decoratieve stukken poreuze lavasteen en produceert wijn van druiven die in de lava zelf worden verbouwd, minicom, evenals likeuren, fruitcompote (appel, kweepeer …) en geteeld in de bodemlava en geitenkaas.

Brava is het eiland van borduren (borduurwerk). Kaapverdische ambachten moeten strenger worden gereguleerd, zodat de koper er zeker van kan zijn dat hij een origineel product koopt, geen imitatie die bijvoorbeeld in Senegal of in andere Afrikaanse landen is geproduceerd.

Het rudimentaire kostuum ligt in de geschiedenis van de mensheid wanneer de nomadische stammen sedentair beginnen te worden en zich wijden aan de landbouw, dat wil zeggen ongeveer 3000 jaar voor onze jaartelling. Wat is de betekenis van deze outfit? Naast de hoofdtaak van bescherming tegen slecht weer, dient het om het individu te associëren met de groep waartoe hij behoort. Fancy heeft een sociale functie. In landelijke samenlevingen waren er werkkleding en zondagse kleding, die zelfs op feestelijke dagen werd gedragen. De kostuums van mensen veranderen afhankelijk van het klimaat en de beschikbare materialen. Tegenwoordig, met globalisering, is er in geïndustrialiseerde landen, vooral in stedelijke centra, een trend naar homologatie in de vorm van kleding. In Kaapverdië werd sinds de 16e eeuw, met de introductie van de katoenteelt, de productie van katoenen doeken geboren. Tot het midden van de 20e eeuw, vooral in het binnenland van het eiland Santiago en Fogo Island, droeg men de traditionele outfit, bestaande uit een donkere stoffen rok, een hemd met bretels dat je aan de voorkant, een open hemd droeg met volantmouwen.

Vastgebonden aan de heupen of schouder droegen de vrouwen een “werkdoek” met karakteristieke geometrische ontwerpen. Het doek, of geweven doek, is de textielnaam die wordt gegeven aan een Kaapverdische katoenen doek bestaande uit banden van ongeveer 15 cm, genaamd teated, met de hand geweven op kleine en rudimentaire weefgetouwen, met geometrische patroonpatronen normaal gesproken tot 2 kleuren, wit en indigo blauw, geproduceerd in Kaapverdië van de 16e eeuw tot het einde van de 19e eeuw. Deze banden werden aan elkaar genaaid en vormden “doeken” (kleding of stoffen), in verschillende mate, en vervolgens gebruikt als dameskleding (doek voor kleding), zoals (bamboedoek, lambu of draagzak). De naam “doek” is afgeleid van de moeilijkheid om dit werk uit te voeren. “Obrado” betekent “ingewikkeld”, het resultaat van veel werk. De specificiteit van “stof” in vergelijking met andere stoffen die in dezelfde periode aan de Afrikaanse kust zijn geproduceerd, is de rijkdom en complexiteit van uitgebreide ontwerpen en perfectie van de stof.

Dankzij de kwaliteit van de stof, de complexiteit en de originaliteit van de redenen, hadden “kleding” in het verleden een belangrijke rol gespeeld en werden ze handelsvaluta (barafula) in handelstransacties met de Afrikaanse kust, wat leidde tot een zekere welvaart van de eilanden. In het binnenland van het eiland Santiago produceren sommige wevers nog steeds het zogenaamde “aardedoek” als lokaal handwerk. Fashion packs voegden wat details toe aan de stof.

Schilderen is ongetwijfeld de meest dynamische van de kunsten in Kaapverdië. Bijzonder opmerkelijk is de figuur van Kiki Lima, met een zeer karakteristieke productie, vol kleur en beweging; zijn vele schilderijen zijn alomtegenwoordig: bewijs van hun adoptie voor de schilderkunst. Maar er zijn anderen, zoals Abraham Vicente, de broers Levy Lima, Figueira, Mito, Nisa die ook de galerij van Kaapverdische schilderkunst verrijken. Er zijn ook enkele vooraanstaande beeldhouwers, zoals Lopes Lion, Lurdes Vieira (keramist), Albert Silva (stukken) en anderen. Hèlder Paz Monteiro, César Schofield Cardoso, Paulo Cabral, zijn enkele van de kunstenaars die zich hebben onderscheiden op het gebied van fotografie. Het schilderen op stof produceerde werken met creoolse kenmerken die goed gemarkeerd waren, vooral in S. Vicente, met de hand van kunstenaars, waaronder Bela Duarte en Manuel Figueira.